Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η σημερινή πρώτη παρουσία της Ελληνικής Προεδρίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έδωσε την ευκαιρία για μνήμες και για πλέον πραγματιστικές προσεγγίσεις. Χαίρομαι, γιατί ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έκανε τις αναφορές που απαιτούντο για την Ελλάδα, χαίρομαι που θυμήθηκε την αρχική λάθος προσέγγιση για το ελληνικό πρόβλημα, και χαίρομαι επίσης διότι όλοι όσοι ομίλησαν αναφέρθηκαν - ακόμη και αν αυτό ήταν με αρνητικό τρόπο - στην αξία της ελληνικής παρουσίας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κύριε Πρόεδρε, είναι γεγονός ότι η ατζέντα αυτού του Συμβουλίου έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Πέρα από την Οικονομική και Νομισματική Ένωση, την οικονομική και κοινωνική πολιτική, αυτό που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το ζήτημα της άμυνας και ασφάλειας. Δέκα χρόνια μετά τις πρώτες κινήσεις, σήμερα η ατζέντα περιλαμβάνει: πρώτον, το στοιχείο της αξιολόγησης για το ποια είναι πραγματικά η επιτυχία και η απήχηση της μέχρι σήμερα κοινής αμυντικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας, δεύτερον, πώς αναπτύσσονται οι αμυντικές ικανότητες και, τρίτον, τι γίνεται με τις αμυντικές βιομηχανίες.

Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση του κυρίου Brok πραγματικά είναι πολύ σημαντική και πάρα πολύ καλά συγκροτημένη, με μόνη εξαίρεση το σημείο, στο οποίο προτείνει το άνοιγμα νέων κεφαλαίων για την Τουρκία, μια χώρα που δεν αναγνωρίζει όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω την κυρία Ashton διότι δημιούργησε μια Υπηρεσία, η οποία μπορεί να μην είναι τέλεια αλλά ξεκίνησε από το μηδέν και έχει κάνει τρομερές προσπάθειες. Συμφωνώ με ό,τι σημειώνει στην έκθεσή της, ότι, δηλαδή, μας χρειάζεται το πολιτικό, το επιχειρησιακό και το οικονομικό. Στην ουσία βεβαίως, όλα εξαρτώνται από το πολιτικό.

- Κύριε Πρόεδρε, η σύγκρουση στη Συρία, την οποία παρακολουθούμε με φρίκη, δίνει και στις δύο πλευρές τη δυνατότητα να προβούν σε ενέργειες που είναι έξω από τα όρια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα, αλλά στην περιοχή έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί από το Ιράκ το 1988 στον πόλεμο εναντίον του Ιράν, γιατί τα χημικά όπλα είναι τελικά τα όπλα των φτωχών, όπως φαίνεται.